Je hebt net de les van je leven gegeven, voor je gevoel heb je alle stof die ertoe doet op een inspirerende wijze overgebracht op jouw leerlingen. De leerlingen verlaten het lokaal, of tegenwoordig de Zoom meeting, en daarbuiten staat een interviewer klaar en stelt elke leerling individueel dezelfde vraag: waar ging het over? Het antwoord zal gemiddeld bestaan uit vier of vijf zinnetjes. Jouw geweldige les of presentatie van 45 minuten is na het inpakken van de tas al gereduceerd tot vier of vijf regels. Een vrij magere samenvatting van jouw verhaal en alle lesstof. Tegen dit fenomeen lopen alle leraren en professionele sprekers aan: sprekerspijn.
Mensen blijken maar 5-plus-of-min-2 dingen te kunnen onthouden. Maximaal zeven als de persoon uitgeslapen is of enorm fan van jou of het onderwerp is. Gemiddeld vier à vijf wanneer iemand gewoon fris is en de les/presentatie aansluit bij de interesses. Drie of minder als mensen niet echt zelf voor jou of het onderwerp hebben gekozen. Of nog erger, wanneer het publiek er puur en alleen zit vanwege een leerplicht. Deze cijfers zeggen eigenlijk niks over de kwaliteiten van de spreker, ze zeggen meer over de fysieke grenzen van de mens. Het menselijk brein, van in dit geval jouw leerlingen, kan gewoon simpelweg niet meer aan. Laat dit op je inwerken, gemiddeld vijf punten. Dat is niet veel, zeker niet als je terugdenkt aan alle PowerPointpresentaties die je ooit gezien hebt waar al meer dan vijf punten op één sheet stonden.
Hiermee stippen we meteen een probleem aan waar veel ‘zenders’ de mist in gaan. Veel mensen, of ze nou een presentatie of een les moeten geven, verzamelen alle kennis die ze over het onderwerp hebben en gooien deze op een hoop. Vervolgens moet er structuur aangebracht worden in die berg informatie. Wat is er dan beter om dit te structureren in een mooie PowerPoint met 20 sheets? De 5-plus-of-min-2-regel heeft ons geleerd dat deze werkwijze geen zin heeft. Het zorgt er alleen maar voor dat je de aandacht van jouw leerlingen kwijt bent.
Maar wat is dan de oplossing? Hoe kan jij sprekerspijn aanpakken? Het begint allemaal met de bewustwording. Er zit een fysieke grens aan het absorptievermogen van de mens, van jouw leerlingen. Het heeft geen zin om te proberen boven die grens uit te komen. In plaats van ze te overspoelen met informatie, moet je jezelf afvragen wat nou echt belangrijk is. Wat wil jij dat jouw leerlingen voor antwoord geven aan die interviewer die buiten de klas staat te wachten? Welke vier à vijf punten zijn het belangrijkst om niet te vergeten? Wees je van dit proces bewust en wees je eigen zalfje tegen sprekerspijn. Voor je het weet loop je echt met voldoening weg van de les van je leven.
